EEN PLAKKEND DOUCHEGORDIJN

De laatste tijd heb ik een aantal reizen gemaakt door afgelegen gebieden boven de poolcirkel. De hele dag door de kou bikkelen, dan is het toch lekker dat je de zekerheid hebt van een echt goede plek om te overnachten. Deze week voor het werk enkele dagen naar Engeland geweest en wat boven de poolcirkel schijnbaar moeiteloos lukt, is blijkbaar niet overal een zekerheidje.

Een voorbij waaiende kippenschuur door storm en regen? Ach, dat voldoet nog aan een bepaald verwachtingspatroon. Als de zon in Engeland zou schijnen, heb je wellicht steeds de neiging om gewoon rechts te gaan rijden. Levensgevaarlijk! Een ietwat te vette maaltijd? Geen probleem, dat is toch ook een beetje de charme van de Engelse keuken. Tegen beter weten in op zoek naar verse groenten tussen de worstjes, het ei en de ham. Je weet maar nooit: andere mensen kopen al tientallen jaren elke maand een staatslot.

Wat irriteert, is bijvoorbeeld zo'n verwarming op de kamer. Een muur van hitte die de adem afsnijdt, een training voor de elitetroepen van de SAS is er niets bij. Lekker TV kijken, komt er ook niet echt van. Het continue zappen van de hotelmanager als ultieme service voor de gasten. Kijken hoe de dorpsschilder de rookschade van de vorige avond probeert weg te kwasten. Blijkbaar de voornaamste bron van entertainment en dat is toch behoorlijk veelzeggend.

Zich gestaag opbouwende onvrede, oei, maar snel een verkwikkende douche om tot bedaren te komen. Nee toch, een iel sijpelend straaltje, waaronder het vrijwel onmogelijk afspoelen is. Een prestatie van formaat als je bijna het hele lichaam toch nat hebt weten te krijgen en dan het onvermijdelijke. Het klevende douchegordijn, dat zich vast zuigt aan de volledige ronding van de billen. U herkent het vast wel. Stokstijf blijven staan en niet te diep inademen, dan zijn we immers verder van huis.

Gelukkig heb ik me uiteindelijk weten te ontworstelen aan de klemmende omhelzing van het gordijntje. Maar na de eerste opluchting bekijk je het doek nog eens nader en zie je de geschiedenis van de badkamer aan je voorbij trekken. Een snipverkouden vertegenwoordiger, tot bloedens toe snuitend in mijn doek. Een bejaarde vrouw, een laatste onstuimige sexpartij, twee lillende billen, schurend tegen het plastic. Zo vlak naast het toilet: het gordijn duizend keer als alternatief voor ontbrekend toiletpapier. Bezopen gasten die alles kletterend laten lopen tijdens een poging zich te wassen. De ultieme ranzigheid van een veel te oud douchegordijn. Knisperend door een eeuwenoude laag van ex-menselijke cellen, een walhalla voor ongedierte en ziektekiemen.

Er is in Engeland heel veel gebeurd de laatste jaren. Een Nederlands sprekende politicus die vice-premier wordt. De winst in de Falklandoorlog, wereldkampioen voetbal in '66, Victoria die het Crystal Palace opent. De Industriele revolutie, Willem III koning van Engeland. Shakespeare, ook een aardige blogger, maar dan in zijn tijd. De aanleg van Stonehenge, kortom aan energie geen gebrek.

In al die tijd is echter niemand op het idee gekomen mijn douchegordijntje eens te vernieuwen. De ultieme vorm van nalatigheid, dan voel je je toch behoorlijk gedupeerd. Even had ik de neiging mijn frustraties bot te vieren en mijn steentje bij te dragen aan de geschiedenis van het gordijn. Het vizier stond reeds op scherp, maar ik heb me net op tijd bedacht. Een kwartslag naar links, het legen van de blaas, kletterende opluchting op het glazuur van het toilet. Het gordijn bleef deze vernedering in ieder geval bespaard.

Het geeft behoorlijk wat voldoening: onder moeilijke omstandigheden een Engelse gentleman te kunnen blijven. Het belang van beheersing is dus kortom ook iets wat niet moet worden onderschat!