dinsdag 8 oktober 2013

BOEDDHA

Steeds vaker kun je ze zien. Niet meer weg te rammen uit het Vinex-straatbeeld: hordes boeddha-beelden in aangeharkte en over-ontworpen buitenwijkse voortuintjes.

Zo'n boeddha hoort normaal gesproken natuurlijk thuis tussen wapperende biddoeken, in de schaduw van majestueuze stoepa's met een bladgouden dak, dwepend bewonderd door kleine bruine mannetjes in een oranje lendendoek. Niet in een Nederlands voortuintje!! De goddelijke grandeur in een oogwenk veranderd in een slechte Paul de Leeuw-imitatie. Versteende oversized nichterigheid achter vers geknipte taxus.

Onlangs liep ik in Beverwijk langs een keurig huisje, daarvoor een boeddha met zijn rug naar de straat. 24 uur per etmaal verveeld die daverend saaie huiskamer in staren, ik geef het u te doen. Een dodelijke combinatie: een op de ziel getrapte boeddha, die in een iel wapperend hempje de Hollandse winterkou probeert uit te zitten. De tot stalactiet verworden snotneus als ultieme belediging. Het kan ook niet onbestraft blijven: iets of iemand uit zijn vertrouwde omgeving halen. Neem een kangoeroe mee naar Groenland en binnen 3 uur stampt hij die hele ijskap aan gruzelementen. Zet Philip Cocu voor een camera en hij gaat net doen of zijn ogen echt niet meer dicht kunnen. Zo'n hoofdcoach die tijdens een interview zes minuten niet knippert, dan zapt zelfs de meest verstokte sportkijker even een zendertje door. Ook zo'n voortuinboeddha gaat rare dingen doen, die is uit op wraak, die gaat het bloed onder de nagels halen tot een verfijnde vorm van kunst verheffen...

Geen enkele kans meer de jaarlijkse moorkop te verorberen op de verjaardag van de vrouw. Zo'n god, gedegradeerd tot een naar obesitas hunkerende kale tuinkabouter koekeloert zoetigheid van 10 meter vanzelfsprekend moeiteloos van een Makkums schoteltje. Zo nodig dwars door vitrage en driedubbel glas.

Geef de vrouw 's avonds laat stiekem een welverdiende veeg op de driezitter en de minzame goddelijke glimlach betrekt rap in een smuikende grijns. Voor je het weet zit zo'n getergd stuk rots keihard Jo met zijn Banjo in Mien der Mandolien door de kier tussen de gordijnen te krijsen. Dat gaat toch ten koste van de concentratie...

Dat 4 kilogram steen je het leven zuur kan maken, onderschat de aankoop van zo'n imitatiegod niet. Een kleine 25 euro lijkt niets maar voor een bak narigheid blijkt het ineens toch een hele som geld. Plant liever een leuk appelboompje. Papier-mache en wat kippengaas: daar moet de gemiddelde amateur-tuinarchitect toch ook wat leuke vormpjes mee kunnen maken. Creatief met kurk; wordt dat nog uitgezonden? Probeer zelf wat in elkaar te knutselen, maar laat de boeddha met rust, ook voor uw eigen bestwil...












zondag 3 maart 2013

LENTE

Vorige week nog oppassen tijdens het inparkeren bij AH XL, grote bergen smeltend sneeuw op de parkeerplaats. Maar het schijnt de komende dagen toch echt zo nodig weer lente te moeten worden. Gelukkig al dagen lang netjes aangekondigd door overijverige weermannen op radio en TV: we zullen het begin van het voorjaar toch maar eens missen.

Die kennisgevingen hebben we als moderne mens tegenwoordig ook wel hard nodig. Door ons jachtig bestaan merken we de vele voortekenen van de lente simpelweg niet meer op. Moedig drukken de sneeuwklokjes hun kopjes boven de grond, maar het opgroeien van de gemiddelde stinsenplant valt in het niet bij onze dagelijkse beslommeringen. De heggemus zit al enige tijd in de toppen van bomen en struiken de longetjes uit het frele snaveltje te blerren, maar we kijken niet op of om. Het schattige geblaat van pas geboren geitjes? Overstemd door voorbijrazend verkeer, met zijn allen op weg naar de allerlaatste verborgen kringloopwinkel.

Bij de eerste wat zwoelere dag de penetrante geur van weilanden vol met bruisend gier. Normaal gesproken roept het aroma van gefermenteerde drek een gezonde weerzin op. Maar op de eerste lentedag zuigen we onze neusgaten driftig vol: zalig, het is weer voorjaar!!

Dat enthousiasme van die boeren als de temperatuur voor het eerst de tien graden aantikt! Als de bliksem de gierkar achter de trekker koppelen en vol gas de polder in. Dat geeft het begrip met gierende banden toch een heel andere dimensie. Olympische zwembaden vol met stront razendsnel uitsproeien: dikke lagen over de kleinste postzegeltjes groen gras. Probeer dan als kievitman nog maar eens een vrouwtje te imponeren. Tot je steltloperschoudertjes in bruine derrie een romantisch kuiltje draaien, toch gauw een onmogelijke opgave.

Veel mensen denken dat dat gier afkomstig is van de veestapel, maar het is een publiek geheim dat met name ook die boerinnen een niet te onderschatten bijdrage leveren. Half verteerde chocoladeletters, dobberend in de pruttelende resten van boerenkool en stamppot. Zonder lep- en boekmaag behoorlijk lastig verteren hoor, die zware Hollandse winterkost. Gelukkig is het ook voor de plattelandsvrouwen weer bijna lente. Nog 1 of 2 daagjes wachten......