Opkrabbelen uit de goot en dan verbouwereerd de Chinees aanstaren, wat moet je anders. Hij geeft aan het expres gedaan te hebben, een minuutje daarvoor heeft hij in zijn beleving even voor ons moeten afremmen. Afremmen in het verkeer, voor de gemiddelde Chinees schijnbaar onverkropbaar. Logisch dat je dan even verhaal komt halen door met een kilometertje of vijftig van achter tegen een weerloze fietser aan te knallen. Zucht, vroeger lag dit soort dwazen naakt aan de ketting, tegenwoordig bezitten ze zowaar hippe scooters.
Normaal gesproken zou ik niet zo snel grapjes maken over iemands afkomst en ik heb ook niets tegen Chinezen, maar deze dolleman heeft het te bont gemaakt. Anderhalf miljard Chinezen over één kam scheren, heerlijk, laat me toch even. Deze man had toch ergere verkeerssituaties meegemaakt? In zijn jeugd elke Chinese binnenstad een krioelend infarct van met paksoi volgeladen bakfietsen en reutelende brommerzwermen. En ook zo'n lange reis in een met obers en koks volgestampte container, die overleef je toch zeker alleen als je wat van elkaar kunt hebben?
De Chinees neemt intussen een dreigende houding aan. Ach god, een lichaam verschrield door een overdaad aan uren achter een toetsenbord. Beta Bruce Lee. De tatami overduidelijk onbekend terrein. Snel verandert hij maar van tactiek en hij begint in blinde paniek op het toetsenbordje van zijn IPhone te rammen. Plots wil hij foto's nemen en de politie bellen, dreigementen waar we ook niet echt van staan te trillen. Schamper, is dit nu zo'n Belchinees?
Achteraf gezien hadden we die scooter natuurlijk met een grote boog het Kikkerbilsluisje in moeten flikkeren. Of die maf(Nam)Kees flink door elkaar moeten schudden. Even stond ik op het punt de Aziaat daadwerkelijk stevig in de kladden te grijpen. Maar ik ben nu eenmaal te weinig gewelddadig. Een ferme stap naar voren en je dan plots bedenken waar die hele kladden dan ook al weer zitten? Heeft zo'n Chinees eigenlijk nog wel lurven of zijn die weg geevolueerd als wisselgeld voor die te zware bovenoogleden?
Vanavond nog even heerlijk gegoogled op "kladden en lurven". Weer veel geleerd, bijvoorbeeld over vinkenbanen en middeleeuwse kleding. Maar de geit, die schijnt toch echt de koning van de lurf te zijn. Die lellige velletjes onder menig geitenkin? Lurven in optima forma! Ik moet denken aan de vergeten gerechten in De Wereld Draait Door. Chef Kranenborg genietend van Matthijs, de presentator heerlijk smullend van gesmoorde geitenlurf op een bedje van gedroogde pruim. Een delicaat, maar wel heel erg vergeten Chinees gerechtje, dat naar verluidt bevorderlijk is voor de verdraagzaamheid.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten