Die route inprenten is echter niet de enige voorbereiding die je moet treffen. Bij het bezoek aan meerdere cafes weet je immers dat het altijd kan gebeuren. Je kunt zo een groepje wat oudere dames tegen komen, een stel wat versleten meiden uit de provincie, een heel weekend naar de grote stad. Laat in de middag en vroeg in de avond, dat zijn toch de linke momenten. In zo'n situatie moet je heel goed weten wat te doen: achteloosheid kan verstrekkende gevolgen hebben.
Waarschijnlijk zijn ze eerst even wezen shoppen: de Bijenkorf en daarna hip de Negen Straatjes afgestruind. Een bezoek aan het tasjesmuseum, dat doet het ook altijd goed bij een kluitje plattelandsvrouwen. Vervolgens een klein aperitiefje in een bruine kroeg. Nou meid, echt Amsterdams. Gek gemaakt door een overcommerciele barman met een te zwoele oogopslag. Dan zijn die meiden niet meer te houden. Zwaar beneveld gaan ze ongeremd op jacht. Onbeschroomde aandacht voor alles wat er maar enigszins mannelijk uitziet. In slechts 2 - 3 uur de ultieme metamorfose van brave nablijfmoeders tot vastberaden bijtertjes...
Reageer niet als ze wat tegen je zeggen! Kijk nooit vriendelijk terug! Twee keer knipperen en ze staan om je heen. Niets zo bedreigend als een compleet dameshandbalteam dat reeds jaren geleden is gestopt. Cirkelen zit ze nog in het bloed, dat kunnen ze nog altijd als de beste. Nu is ontsnappen onmogelijk geworden. Angstzweet, besnuffeld door zeven vroeg-grijze cavia's.
Gelukkig ben ik eens bij de berggorilla's in Ruanda geweest en weet ik in een dergelijke situatie wat te doen. Ook zo'n Silverback en zijn nieuwsgierige familieleden kunnen redelijk imponerend overkomen. Belangrijk is dan niet op te kijken, te doen alsof je het groeien van het gras aan het beloeren bent. Blijf rustig, ook met twee gniepende gorilla's op je hoofd.
Dat willen die handbalsters ook, dat op je hoofd zitten. Maar laat het niet zo ver komen. Blijf bijvoorbeeld stoicijns in je bierglas koekeloeren. Bestudeer uitgebreid de schuimstreepjes aan de binnenzijde van het glas: wonderlijk constant het volume van de slokjes!! Ook dat verschralen van het bier, als je je daar echt in verdiept, is dat een schitterend proces. Meestal zijn ze na tien lange minuten afgehaakt.
Als de gorilla's dan nog niet verdwenen zijn, helpt het wel eens een beetje instemmend te gaan zitten grommen. Als het maar diep genoeg uit de keel komt, dan zie je de groep mensapen direct ontspannen. Heerlijk zo'n groeiende overtuiging dat het helemaal goed zo is en dat ze zich weer gaan richten op typische gorilla-dingen. De zilverrug op zoek naar een smetteloos wit konijntje om even flink door de bilspleet te halen. Verstokt vegetarier en een dikke vacht, dan moet je iets doen om op die plek geklit te voorkomen. De vrouwelijke gorilla's breken en buigen wat takken en nestelen zich in de boomtoppen voor een welverdiend middagdutje. Dit is het moment om voorzichtig achteruit kruipend de gevarenzone te verlaten. Opgelucht huppelend terug naar het basecamp, wat een avontuur.
Mocht je in de kroeg nog altijd omsingeld zijn, maak dan niet de klassieke fout ook daar te gaan zitten grommen. Dronken dames kunnen daar op twee manieren op reageren. Een klein deel zal zich als een gemiddelde gorilla gaan gedragen. Midden in de stad is dat toch een slordig gezicht: zo'n klein konijntje dat zich met een geknakt oor en een ontvelde rug strompelend onder de bar in veiligheid probeert te brengen. Of een boerin die van vier meter hoogte met haar onderkaak op de stoeprand tipt, omdat dat ge-nestel schijnbaar toch enige oefening vergt.
Het grootste deel van het bedreigende vrouwvolk vat het gegrom echter op als de ultieme aanmoediging. In je ooghoek zie je jouw biermaten gniffelend naar de volgende kroeg vertrekken in de overtuiging dat je nu echt niet meer bent te redden. Meedogenloos. Zelfs de grootste optimist kan uit zo'n situatie nog weinig positiefs halen. Denk op zo'n moment maar aan zo'n wit konijntje, dan valt het allemaal misschien nog een heel klein beetje mee....
.jpg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten