LAVENDEL

Halverwege maart stond ik braaf met wat tuingerei in de aanslag voor mijn perkje met lavendel. Precies zoals het snoeiboek het voorschrijft: ruim voor aanvang van het voorjaar schijnt dat geknot toch echt te moeten plaats vinden. Fiks geknip met weinig weerstand, ik was er helemaal klaar voor. Heerlijk ontspannend is het om weerloos leven met een grote schaar van de kop te ontdoen. Helaas één dode massa, brosse twijgjes als ultiem bewijs van flinke vorstschade. Prachtig zo'n strenge februari-maand, maar tere lavendelstruikjes zijn schijnbaar niet opgewassen tegen een laag sneeuw en min zeventien. De strijd tussen Siberische temperaturen en Mediterrane ondergroei, de uitkomst stond eigenlijk bij voorbaat al vast.

Het is geen gezicht: verdord grijs steekt te schril af tegen fris geschilderde blauwe kozijnen. Inmiddels begin mei, langer uitstellen is onverantwoord, straks beginnen de overburen te klagen. Ik ben nu onderweg naar het tuincentrum voor een dozijn nieuwe struikjes. Altijd iets waar je even doorheen moet, maar straks de voldoening van wroetende handen door verse tuinaarde.

In de nazomer zorgt een overdaad aan lavendel in de tuin wel eens voor verwarring. Het grootste deel van het jaar kom je het alleen tegen in het toilet, maar dan komt die heerlijke geur je aan het begin van de straat al tegemoet. Na een leuke feestavond spontaan de blaas legen tussen de lavendel in de voortuin, net op het moment dat de buurman in zijn auto stapt op weg naar de ochtenddienst. Dat associatieve aspect van geur wordt wel eens pijnlijk onderschat...

Je schijnt er ook in de keuken wel wat mee te kunnen: de smaak van wortels en kaas kun je blijkbaar prima ophalen met wat lavendeltakjes. Ik neem altijd voor dat soort tips van Jamie Oliver toch eens ter harte te nemen, maar ik vrees dat ook dit jaar alleen de hommels en koolwitjes aan zullen schuiven aan de rijk gedekte tafel vol lavendel.

Elke nieuwe generatie koolwitjes weet mijn tuinperk moeiteloos te vinden. Geen idee of dat er genetisch ingeslepen wordt, maar reden genoeg om de lavendel in stand te houden. Je wilt die jongens ook niet teleurstellen. Netjes een blokje om gevlogen en dan een lavendelperk zonder lavendel. Daar fladder je dan met je knorrende koolwitmaag. Hun neus achterna, belanden ze wellicht in het toilet om er daar achter te komen dat de inhoud van zo'n toiletverfrisser toch betrekkelijk weinig voedingswaarde bevat voor de gemiddelde dagvlinder. Uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat een woedend koolwit nog behoorlijk wat schade kan aanrichten. U heeft vast wel eens gehoord dat ze met één klap van de vleugels, duizenden kilometers verder een fikse storm teweeg kunnen brengen. Ze schijnen na twee, drie teleurstellingen echt vreselijk door het lint te kunnen gaan. Een gebroken toiletpot, de tegels van de wand, een afgebroken kraan en de daarbij horende waterschade, het telt toch gauw op. Die 80 euro aan lavendel moet u maar als een soort verzekering zien. Voorkomen goedkoper dan genezen, soms een eenvoudige rekensom....